امروزه تعداد افراد و سازمان هایی که از گوشی های هوشمند به دنیای اینترنت ملحق میشوند هر روز در حال افزایش است که به همان میزان، موجب افزایش انواع اطلاعات گوناگون از جمله تبادلات مالی و تجاری در این محیط مجازی نسبت به گذشته شده است. علیرغم مزایای بیشمار تجارت و تبادلات پولی و مالی از طریق اینترنت، برخی مجموعه ها و نیز کاربران به دلیل عدم احساس امنیت علاقه چندانی به سرویس های دیجیتالی ندارند. در چنین شرایطی یکی از فناوری هایی که موجب سندیت بخشی به اسناد و اطلاعات الکترونیکی و در نتیجه افزایش میزان اعتماد سازمان ها و کاربران به تجارت الکترونیکی می شود، امضای دیجیتال است. امضای دیجیتال یا Digital signature همانند یک اثر انگشت الکترونیک است که یک پیام رمزنگاری شده را به طور ایمن با یک سند مرتبط میکند. فرمت استاندارد و پذیرفته شدهای به نام زیرساخت کلید عمومی PKI در امضاء دیجیتال وجود دارد که ارتباط بین فرمت استاندارد و پیام رمزنگاری شده را شکل میدهد. در حقیقت، کاربرد و کارایی بالای امضای دیجیتال با توجه به مزیتهایی که دارد، شناخته میشود. احراز هویت، انکار ناپذیری و تضمین صحت دادهها جزو مزیتهای امضای دیجیتال به شمار میروند